стул, -у, м. (спец.).

Дзеянне кішэчніка; спаражненне.

У хворага быў вадкі с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сту́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сту́л
Р. сту́лу
Д. сту́лу
В. сту́л
Т. сту́лам
М. сту́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стул I (род. сту́ла) м. (мебель) стул

стул II (род. сту́лу) м., мед. стул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стул​II мед. стул, род. сту́лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стул​I м.

1. (мебель) крэ́сла, -ла ср.;

2. (подставка) падста́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стул, ‑у, м.

Дзеянне кішэчніка; спаражненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стул м мед Stuhl m -(e)s, Stúhlgang m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

складны́ складно́й;

с. метр — складно́й метр;

с. стул — складно́й стул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́нскі ве́нский;

○ в. стул — ве́нский стул;

~кае пітво́ — фарм. ве́нское питьё

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

з’ёрзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Ерзаючы, сцерці, выцерці. З’ёрзаць стул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)