сту́зацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

Стаміцца, змарыцца, змучыцца ў якіх-н. клопатах, справах.

С. на пагрузцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сту́зацца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сту́заюся сту́заемся
2-я ас. сту́заешся сту́заецеся
3-я ас. сту́заецца сту́заюцца
Прошлы час
м. сту́заўся сту́заліся
ж. сту́залася
н. сту́залася
Загадны лад
2-я ас. сту́зайся сту́зайцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час сту́заўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сту́зацца сов. изма́яться, издёргаться, задёргаться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сту́зацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Змучыцца, стаміцца ў якіх‑н. клопатах, справах; затузацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стуза́цца (стуза́тыся) ‘бегчы ад перапуду’ (Сл. Брэс.). Няясна. Магчыма, сюды ж стузну́ць ‘моцна штурнуць’ (ТС), тады да тузаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

издёргаться перен., разг. сту́зацца, зату́зацца, знервава́цца, зму́чыцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)