стрэ́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Востры, тонкі кавалачак дрэва, асколак шкла, металу, які залез пад скуру.

Дастаць стрэмку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стрэ́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стрэ́мка стрэ́мкі
Р. стрэ́мкі стрэ́мак
Д. стрэ́мцы стрэ́мкам
В. стрэ́мку стрэ́мкі
Т. стрэ́мкай
стрэ́мкаю		 стрэ́мкамі
М. стрэ́мцы стрэ́мках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стрэ́мка ж., прям., перен. зано́за

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стрэ́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. Вострая, тонкая трэска, востры асколак шкла, металу, які залез пад скуру. У пяце была стрэмка, хлопец паспрабаваў выцягнуць яе, ды мізэрны кончык ніяк не даваўся ў пальцы. Быкаў. Дома маці лае, што сукенку падрала, што ўсе ногі ў стрэмках і смале. Грахоўскі.

2. перан. Разм. Пра надакучлівага і прыдзірлівага чалавека. «Ах, і стрэмка ж ты, дзядзька Яўтух! — думаў я, слухаючы ўсё гэта. — Перац!» Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрэ́мка ж.

1. Splítter m -s, -;

2. перан., разм. Nörgler m -s, -, Stréithammel m -s,

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Стрэ́мка ‘вострая тонкая трэска, востры асколак шкла, металу, які залез пад скуру’ (ТСБМ; віл., ст.-дар., пух., Сл. ПЗБ; Шпіл.), стро́мка, стрэ́мка ‘тс’ (Байк. і Некр., ЛА, 3), стро́мка ‘тс’ (Касп.). Звязана чаргаваннем галосных з страмяк, стромкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ска́бка ж. разм. (стрэмка) Splítter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

splinter​1 [ˈsplɪntə] n.

1. аско́лак; стрэ́мка, трэ́ска;

break into splinters разбі́ць; разбі́цца на дру́зачкі

2. лучы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zadra

ж. завусеніца; стрэмка; скабка;

zadra weszła w palec — у палец улезла стрэмка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Страмя́к, страмя́ка ‘стрэмка’ (Арх. Федар., Сцяшк. Сл.; воран., лід., маст., шчуч., дзятл., Сл. ПЗБ), страма́к ‘тс’ (Суднік, Диалекты, 206). Дэрываты ад страміць (гл.). Сюды ж страмля́к ‘стрэмка’ (Сцяшк. Сл.; іўеў., карэліц., Сл. ПЗБ), якое аўтары слоўніка выводзяць з літ. stramlỹs ‘тс’. Параўн. стрэмка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)