стрэ́лачніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стрэ́лачніца стрэ́лачніцы
Р. стрэ́лачніцы стрэ́лачніц
Д. стрэ́лачніцы стрэ́лачніцам
В. стрэ́лачніцу стрэ́лачніц
Т. стрэ́лачніцай
стрэ́лачніцаю		 стрэ́лачніцамі
М. стрэ́лачніцы стрэ́лачніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стрэ́лачніца ж., ж.-д. стре́лочница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стрэ́лачніца, ‑ы, ж.

Жан. да стрэлачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрэ́лачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які пераводзіць стрэлкі на рэйкавым пуці.

◊

Стрэлачнік вінаваты (разм., іран.) — ужыв. ў выпадках, калі віну за няўдачу ўскладаюць на нізавога выканаўцу.

|| ж. стрэ́лачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стре́лочница стрэ́лачніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)