струхне́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. струхне́лы струхне́лая струхне́лае струхне́лыя
Р. струхне́лага струхне́лай
струхне́лае		 струхне́лага струхне́лых
Д. струхне́ламу струхне́лай струхне́ламу струхне́лым
В. струхне́лы (неадуш.)
струхне́лага (адуш.)		 струхне́лую струхне́лае струхне́лыя (неадуш.)
струхне́лых (адуш.)
Т. струхне́лым струхне́лай
струхне́лаю		 струхне́лым струхне́лымі
М. струхне́лым струхне́лай струхне́лым струхне́лых

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

струхне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і струхлелы. І яшчэ .. [Ігнат] падумаў, што не паспеў сёлета падважыць хату, каб замяніць два струхнелыя вянкі. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збуцве́лы, -ая, -ае.

Які збуцвеў, струхнелы, спарахнелы.

Крыж з. паваліўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здрахле́лы, -ая, -ае.

Слабы, хілы ад старасці або спарахнелы, струхнелы.

З. чалавек.

Здрахлелая хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пцель ’струхнелыя, напаўгнілыя дровы, якія тлеюць пры гарэнні’, пцелы ’струхнелы, напаўгнілы (пра лесаматэрыялы)’, пцець ’гніць, трухлець’ (Нік., Оч.). Гл. псель.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)