струме́нціна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
струме́нціна |
струме́нціны |
| Р. |
струме́нціны |
струме́нцін |
| Д. |
струме́нціне |
струме́нцінам |
| В. |
струме́нціну |
струме́нціны |
| Т. |
струме́нцінай
струме́нцінаю |
струме́нцінамі |
| М. |
струме́нціне |
струме́нцінах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Стру́мант ‘інструмент, начынне’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк.), стру́мянт ‘тс’ (Скарбы), стру́мэнт ‘тс’ (Сл. Брэс.), стру́мент ‘тс’ (Растарг.), струмэ́нт ‘тс’ (Байк. і Некр.), струме́нт ‘тс’ (Нас., Ян.), струме́нціна ‘тс’ (Касп., Нар. Гом.). Сюды ж інстру́мант ‘тс’ (Некр. і Байк.), гл. інструмент.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)