Verbum

анлайнавы слоўнік

струга́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

струга́нне ср.

1. строга́ние, струга́ние, стро́жка ж.;

2. обл. чи́стка ж.;

3. ре́зка ж., ре́зание, наре́зка ж., нареза́ние;

1-3 см. струга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

струга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. стругаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Струганне 9/246; 10/83; 11/128

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

струганне

т. 15, с. 209

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

струга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., што.

Здымаць тонкія слаі з паверхні чаго-н. рэжучым інструментам.

С. дошку рубанкам.

|| зак. вы́стругаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. струга́нне, -я, н.

|| прым. струга́льны, -ая, -ае.

Стругальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даструга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Скончыць струганне чаго‑н.; давесці струганнем да канца ці да якога‑н. месца. Дастругаць дошку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

строга́ние струга́нне, -ння ср.; габлява́нне, -ння ср.; см. строга́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

struganie

н.

1. струганне;

2. габляванне;

3. абіранне; скрабенне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

простра́гивание

1. струга́нне, -ння ср.; габлява́нне, -ння ср.;

2. прастру́гванне, -ння ср.; прагаблёўванне, -ння ср.; см. простра́гивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)