Verbum

анлайнавы слоўнік

стро́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Суцэльнае шво на паверхні тканіны, скуры.

Роўная с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стро́чка

‘шво’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стро́чка ж. (шов) стро́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стро́чка^I в разн. знач. стро́чка, -кі ж.; см. строчи́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стро́чка^II ж. (строка) радо́к, -дка́ м.;

◊

стро́чка в стро́чку радо́к у радо́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стро́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Суцэльнае шво на паверхні тканіны, скуры і пад. Марыя шыла — вяла дробненькую строчку на рубчыку, Платон глядзеў на яе прыгожыя рукі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стро́чка ж кравец (шво) Stépnaht f -, -nähte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

строчка

Том: 32, старонка: 496.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Стро́чка ‘стужка’ (Бяльк., Ян., Мат. Гом.). Укр. стрі́чка ‘тс’. Да страка (гл.); як мяркуюць аўтары ЕСУМ (5, 448), “паколатая” стужка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Строчка Іван Іванавіч

т. 15, с. 207

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)