стратаста́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м.

Аэрастат для палётаў у стратасферу.

|| прым. стратаста́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стратаста́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стратаста́т стратаста́ты
Р. стратаста́та стратаста́таў
Д. стратаста́ту стратаста́там
В. стратаста́т стратаста́ты
Т. стратаста́там стратаста́тамі
М. стратаста́це стратаста́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стратаста́т м., ав. стратоста́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стратаста́т, ‑а, М ‑таце, м.

Аэрастат з герметычна закрытай гандолай для палёту чалавека ў стратасферу.

[Ад лац. stratum — слой і грэч. statos — нерухомы, стаячы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стратастат 2/30; 7/590; 10/76

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

стратастат

т. 15, с. 200

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стратаста́т

[ад страта(сфера) + -стат]

аэрастат з герметычнай гандолай для палёту ў стратасферу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стратоста́т ав. стратаста́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

страта...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «стратасфера», напрыклад: стратанаўт, стратаплан, стратастат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)