стракану́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. стракану́ страканё́м
2-я ас. стракане́ш страканяце́
3-я ас. стракане́ стракану́ць
Прошлы час
м. стракану́ў стракану́лі
ж. стракану́ла
н. стракану́ла
Загадны лад
2-я ас. стракані́ стракані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час стракану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стракану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да стракатаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)