сто́чваць¹ гл. стачыць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́чваць² гл. стачыць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́чваць³ гл. стачыць³.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сто́чваю сто́чваем
2-я ас. сто́чваеш сто́чваеце
3-я ас. сто́чвае сто́чваюць
Прошлы час
м. сто́чваў сто́чвалі
ж. сто́чвала
н. сто́чвала
Загадны лад
2-я ас. сто́чвай сто́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сто́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́чваць I несов.

1. (снимать неровности токарным инструментом) ста́чивать;

2. (делать тоньше путём точки) ста́чивать; иста́чивать;

1, 2 см. стачы́ць I

сто́чваць II несов. (о червях и т.п.) иста́чивать; см. стачы́ць II

сто́чваць III несов.

1. (соединять швом) ста́чивать, сшива́ть;

2. (соединяя, удлинять) сра́щивать; (верёвку и т.п. — ещё) свя́зывать;

1, 2 см. стачы́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́чваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да стачыць ​1.

сто́чваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да стачыць ​2.

сто́чваць ​3, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да стачыць ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́чваць​I ábschleifen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сто́чваць​II (сшываць) zusámmennähen vt, zusámmenflicken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стачы́ць³, стачу́, сто́чыш, сто́чыць; сто́чаны; зак., што.

1. Злучыць швом.

С. дзве полкі.

2. Звязаўшы канцы, зрабіць даўжэйшым.

С. вяроўку.

3. Змацаваць зваркай (спец.).

С. трубы.

|| незак. сто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сто́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стачы́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., сто́чыць; сто́чаны; зак., што.

1. Грызучы, рыючы, пабіць на дзіркі, пашкодзіць, зрабіць непрыгодным.

Крот стачыў агарод.

2. перан. Падарваць сілы, здароўе (пра хваробу, перажыванні).

Адзінота і сум стачылі чалавека.

|| незак. сто́чваць, -ае.

|| наз. сто́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)