сто́рцінг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сто́рцінг
Р. сто́рцінга
Д. сто́рцінгу
В. сто́рцінг
Т. сто́рцінгам
М. сто́рцінгу

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́рцінг, ‑а, м.

Парламент Нарвегіі.

[Нарв. storting.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сторцінг (парламент, Нарвегія) 7/398

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сторцінг

т. 15, с. 189

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)