сто́рна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. сто́рна сто́рна
Р. сто́рна сто́рна
Д. сто́рна сто́рна
В. сто́рна сто́рна
Т. сто́рна сто́рна
М. сто́рна сто́рна

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сто́рна нескл., ср., бухг. сто́рно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́рна, нескл., н.

Спец. Запіс у бухгалтарскіх кнігах, які выпраўляе папярэдні памылковы запіс.

[Ад іт. storno — перавод рахунку.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сторна

т. 15, с. 189

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сто́рна н нескл бухг Stórno m, n -s, -ni

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сто́рно бухг. сто́рна нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Выправіць (выпраўляць) памылковы запіс у бухгалтарскіх кнігах; зрабіць (рабіць) сторна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)