сто́нчаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́нчаны сто́нчаная сто́нчанае сто́нчаныя
Р. сто́нчанага сто́нчанай
сто́нчанае		 сто́нчанага сто́нчаных
Д. сто́нчанаму сто́нчанай сто́нчанаму сто́нчаным
В. сто́нчаны (неадуш.)
сто́нчанага (адуш.)		 сто́нчаную сто́нчанае сто́нчаныя (неадуш.)
сто́нчаных (адуш.)
Т. сто́нчаным сто́нчанай
сто́нчанаю		 сто́нчаным сто́нчанымі
М. сто́нчаным сто́нчанай сто́нчаным сто́нчаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́нчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́нчаны сто́нчаная сто́нчанае сто́нчаныя
Р. сто́нчанага сто́нчанай
сто́нчанае		 сто́нчанага сто́нчаных
Д. сто́нчанаму сто́нчанай сто́нчанаму сто́нчаным
В. сто́нчаны (неадуш.)
сто́нчанага (адуш.)		 сто́нчаную сто́нчанае сто́нчаныя (неадуш.)
сто́нчаных (адуш.)
Т. сто́нчаным сто́нчанай
сто́нчанаю		 сто́нчаным сто́нчанымі
М. сто́нчаным сто́нчанай сто́нчаным сто́нчаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́нчаны истончённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́нчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́нчаны сто́нчаная сто́нчанае сто́нчаныя
Р. сто́нчанага сто́нчанай
сто́нчанае		 сто́нчанага сто́нчаных
Д. сто́нчанаму сто́нчанай сто́нчанаму сто́нчаным
В. сто́нчаны (неадуш.)
сто́нчанага (адуш.)		 сто́нчаную сто́нчанае сто́нчаныя (неадуш.)
сто́нчаных (адуш.)
Т. сто́нчаным сто́нчанай
сто́нчанаю		 сто́нчаным сто́нчанымі
М. сто́нчаным сто́нчанай сто́нчаным сто́нчаных

Кароткая форма: сто́нчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́нчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад станчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

истончённый сто́нчаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

станчы́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; сто́нчаны; зак., што.

Зрабіць вельмі тонкім.

|| незак. станча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВАЎЧА́НКА туберкулёзная, найбольш цяжкая форма туберкулёзу скуры. Узбуджальнік (туберкулёзная палачка) трапляе ў скуру праз яе пашкоджанні, часцей — з раней пашкоджаных туберкулёзам унутр. органаў і лімфатычных вузлоў. Хвароба пачынаецца ў дзіцячым і юнацкім узросце з бугаркоў (3—4 мм у дыяметры) чырвонага ці жоўта-чырвонага колеру. З цягам часу бугаркі зліваюцца; на іх месцы застаецца стончаны белы рубец, на якім могуць з’явіцца новыя бугаркі. Лакалізацыя: скура твару, вушных ракавін, шыі, іншы раз скура ягадзіц, рук і ног. Лячэнне: супрацьтуберкулёзныя прэпараты, полівітаміны, агульнаўмацавальныя сродкі.

т. 4, с. 44

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)