сто́лак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сто́лак сто́лкі
Р. сто́лка сто́лкаў
Д. сто́лку сто́лкам
В. сто́лак сто́лкі
Т. сто́лкам сто́лкамі
М. сто́лку сто́лках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́лак, ‑лка, м.

Абл. Зэдлік. [Чухрэвіч] устаў з доўгага столка і паставіў яго каля .. [Агаты]. Чорны. — Мо аж з Мазыра? — падцягвае .. [дзед Іван] да грубкі столак і садзіцца, прыгладжваючы густыя, яшчэ не зусім пасівелыя валасы. Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сто́лак ‘зэдлік, услончык’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Сцяшк.; петрык., Шатал.; Ян., Мат. Гом., Скарбы, Бяльк.; паст., ваўк., узд., беласт., Сл. ПЗБ), сто́лок ‘слон, табурэтка’ (ТС, Нар. словатв., ПСл.; стол., Нар. лекс.), сто́лок, сто́лка, сту́лка ‘зэдлік’ (Сл. Брэс.), сто́лкі ‘козлы’ (Сл. рэг. лекс.). З польск. stołek ‘табурэтка’. Польскае слова ўтворана ад stół, гл. Борысь, 579.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сто́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сто́лка сто́лкі
Р. сто́лкі сто́лак
Д. сто́лцы сто́лкам
В. сто́лку сто́лкі
Т. сто́лкай
сто́лкаю		 сто́лкамі
М. сто́лцы сто́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

two-ply [ˈtu:plaɪ] adj. двайны́; з двух пласто́ў, з дзвюх ні́так, з дзвюх сто́лак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вяро́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

Выраб з кручаных або вітых у некалькі столак доўгіх пасмаў пянькі ці іншых матэрыялаў, які ўжыв. для звязвання і іншых патрэб.

Увязаць воз вяроўкай.

◊

Вяроўка плача па кім (разм.) — пра таго, хто заслугоўвае пакарання.

|| памянш. вяро́вачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. вяро́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́сем (род. васьмі́) во́семь;

у в. разо́ў — в во́семь раз, вво́сьмеро;

у в. сто́лак — вво́сьмеро

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вше́стеро (в шесть раз) у шэсць разо́ў; (в шесть частей) у шэсць сто́лак;

увели́чить вше́стеро павялі́чыць у шэсць разо́ў;

сложи́ть, согну́ть вше́стеро скла́сці, сагну́ць у шэсць сто́лак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вво́сьмеро нареч. (в восемь раз) у во́сем разо́ў; (в восемь частей) у во́сем сто́лак;

увели́чить вво́сьмеро павялі́чыць у во́сем разо́ў;

сложи́ть, согну́ть вво́сьмеро злажы́ць, сагну́ць у во́сем сто́лак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вде́вятеро нареч. (в девять раз) у дзе́вяць разо́ў; (в девять частей) у дзе́вяць сто́лак;

увели́чить вде́вятеро павялі́чыць у дзе́вяць разо́ў;

сложи́ть, согну́ть вде́вятеро скла́сці, сагну́ць у дзе́вяць сто́лак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)