Verbum

анлайнавы слоўнік

сто́йло сто́йла, -ла ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стойло

Том: 32, старонка: 401.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

сто́йла ср. сто́йло; стано́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

правары́на ж., обл. сто́йло ср., стано́к ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

денни́к м., обл. (стойло) сто́йла, -ла ср., за́гарада, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́гарадка ж.

1. за́городка; изгородь;

2. (в хлеву) сто́йло ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́гарада ж.

1. и́згородь, забо́р м.;

2. (в хлеву) сто́йло ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сто́йла ‘загарадка для каня, каровы’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Сл. ПЗБ, Сержп. Прымхі), сто́йло ‘стаянка, пастой (быдла)’, ‘дрэва з калодай пчол’ (ТС, ПСл), ‘дрэва, на якім устаноўлены вулей’ (ельск., нараўл., Анох.), сто́йла ‘глыбокае месца ў вадаёме, дзе зімуе рыба’ (ваўк., Сл. ПЗБ), ‘азярод’ (лях., там жа), ‘корань, аснова’ (дзятл., там жа), сто́йліна ‘дрэва, у дупле якога жывуць пчолы’ (лельч., Арх. ГУ), сто́іла (stójiła) ‘месца паўдзённага адпачынку статку на пашы’ (Варл.), сюды ж стойлова́ць, стойлова́цца ‘быць на стаянцы’ (ТС). Укр. стійло, рус. сто́йло. Да стаяць, стаю (гл.), гл. Фасмер, 3, 764. Паводле Лучыца–Федарца (Лекс. Палесся, 186), вузкі ўсходнеславянскі рэгіяналізм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стано́к^I м.;

1. техн. стано́к, -нка́ м., варшта́т, -та м.;

2. (пулемёт, орудия) стано́к, -нка́ м.;

3. (приспособление при ковке лошадей) стано́к, -нка́ м.;

4. (стойло) правары́на, -ны ж., сто́йла, -ла ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)