стачы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., сто́чыцца; зак.

Стаць тонкім, вузкім у выніку тачэння (пра нож, лязо).

|| незак. сто́чвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стачы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. сто́чыцца сто́чацца
Прошлы час
м. стачы́ўся стачы́ліся
ж. стачы́лася
н. стачы́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стачы́цца сов. (износиться точением) источи́ться; уточи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стачы́цца ​1, сточыцца; зак.

Стаць тонкім у выніку тачэння.

стачы́цца ​2, сточыцца; зак.

Стаць прагрызеным, паточаным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́чвацца гл. стачыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уточи́ться стачы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

источи́ться сов. (износиться точением) стачы́цца, звастры́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)