статуэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Невялікая скульптурная фігурка, якая звычайна служыць упрыгожаннем пакоя.

Фарфоравая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

статуэ́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. статуэ́тка статуэ́ткі
Р. статуэ́ткі статуэ́так
Д. статуэ́тцы статуэ́ткам
В. статуэ́тку статуэ́ткі
Т. статуэ́ткай
статуэ́ткаю
статуэ́ткамі
М. статуэ́тцы статуэ́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

статуэ́тка статуэ́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

статуэ́тка ж. статуэ́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Статуэтка 10/60

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

статуэ́тка, ‑і. ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Невялікая скульптурная фігурка, якая звычайна служыць упрыгожаннем. З шафы [Вера] падаставала ўсялякія рэчы, якія ўпрыгожвалі калісьці гэтую ўтульную кватэру: сурвэткі, вазы, статуэткі. Мікуліч. На рэспубліканскай мастацкай выстаўцы наведвальнікі падоўгу спыняліся ля невялікай статуэткі «За мір». «Маладосць». Прыйшлі два малайцы. Прынеслі выдатна выразаную з чорнага дрэва статуэтку маладой негрыцянкі — сімвал маці. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

статуэ́тка ж. Statutte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

статуэ́тка

(фр. statuette, ад лац. statua = статуя)

невялікая скульптурная фігурка, якая звычайна служыць упрыгожаннем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бажо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.

Статуэтка, якая ўвасабляе бажаство.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

statuette [ˌstætʃuˈet] n. статуэ́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)