статс-сакрата́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

У некаторых краінах: адна з найвышэйшых дзяржаўных пасад, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

|| прым. статс-сакрата́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

статс-сакрата́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. статс-сакрата́рскі статс-сакрата́рская статс-сакрата́рскае статс-сакрата́рскія
Р. статс-сакрата́рскага статс-сакрата́рскай
статс-сакрата́рскае
статс-сакрата́рскага статс-сакрата́рскіх
Д. статс-сакрата́рскаму статс-сакрата́рскай статс-сакрата́рскаму статс-сакрата́рскім
В. статс-сакрата́рскі
статс-сакрата́рскага
статс-сакрата́рскую статс-сакрата́рскае статс-сакрата́рскія
Т. статс-сакрата́рскім статс-сакрата́рскай
статс-сакрата́рскаю
статс-сакрата́рскім статс-сакрата́рскімі
М. статс-сакрата́рскім статс-сакрата́рскай статс-сакрата́рскім статс-сакрата́рскіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

статса́ма

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. статса́ма статса́мы
Р. статса́мы статса́м
Д. статса́ме статса́мам
В. статса́му статса́м
Т. статса́май
статса́маю
статса́мамі
М. статса́ме статса́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

статс-сакрата́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. статс-сакрата́р статс-сакратары́
Р. статс-сакратара́ статс-сакратаро́ў
Д. статс-сакратару́ статс-сакратара́м
В. статс-сакратара́ статс-сакратаро́ў
Т. статс-сакратаро́м статс-сакратара́мі
М. статс-сакратару́ статс-сакратара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

статс-секрета́рь статс-сакрата́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

статса́ма, -мы ж., ист. статса́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

статс-сакратар

т. 15, с. 169

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

статс-сакрата́р, -ра́ м. статссекрета́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

статс-сакрата́р, ‑а, м.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі — ганаровае прыдворнае званне вышэйшых чыноўнікаў. [Звяждоўскі:] — Быў я ў вялікай княгіні Гелены Паўлаўны. Кола вузкае. Статс-сакратар Карніцкі, што прыехаў з Варшавы, міністр унутраных спраў Панскай, Валуеў, яшчэ некалькі чалавек. Караткевіч.

2. У некаторых капіталістычных краінах — назва вышэйшых урадавых асоб, міністраў і пад.

[Ням. Staatssekretär.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

статса́ма, ‑ы, ж.

У дарэвалюцыйнай Расіі — вышэйшае прыдворнае званне жанчыны з прывілеяванага саслоўя, якая ўваходзіла ў світу каранаванай асобы.

[Гал. staatsdame.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)