старэ́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
старэ́цкі |
старэ́цкая |
старэ́цкае |
старэ́цкія |
| Р. |
старэ́цкага |
старэ́цкай
старэ́цкае |
старэ́цкага |
старэ́цкіх |
| Д. |
старэ́цкаму |
старэ́цкай |
старэ́цкаму |
старэ́цкім |
| В. |
старэ́цкі (неадуш.)
старэ́цкага (адуш.) |
старэ́цкую |
старэ́цкае |
старэ́цкія (неадуш.)
старэ́цкіх (адуш.) |
| Т. |
старэ́цкім |
старэ́цкай
старэ́цкаю |
старэ́цкім |
старэ́цкімі |
| М. |
старэ́цкім |
старэ́цкай |
старэ́цкім |
старэ́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
старэ́цкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да старца (у 1 знач.), належыць яму. На кій старэцкі я ўспёрся свой і праз акно гляджу перад сабой. Дубоўка.
2. Уласцівы старому чалавеку. Ды чорт яе, з той сівізною: Хай лысіна свеціць, як блін. Ты ж клыгай старэцкай ступою, А думай — мне дваццаць адзін! Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)