стараста́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. стараста́т
Р. стараста́та
Д. стараста́ту
В. стараста́т
Т. стараста́там
М. стараста́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стараста́т м. староста́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стараста́т, ‑а, М ‑таце, м.

Выбарная арганізацыя, у якую ўваходзяць старасты вучэбных груп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

староста́т стараста́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)