старажы́ха, -і, ДМ -жы́се, мн. -і, -жы́х, ж. (разм.).

1. Жонка стоража.

2. Жанчына, якая працуе вартаўніком.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старажы́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. старажы́ха старажы́хі
Р. старажы́хі старажы́х
Д. старажы́се старажы́хам
В. старажы́ху старажы́х
Т. старажы́хай
старажы́хаю		 старажы́хамі
М. старажы́се старажы́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

старажы́ха ж., разг.

1. жена́ сто́рожа;

2. (женщина-сторож) сторожи́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старажы́ха, ‑і, ДМ ‑жысе, ж.

Разм.

1. Жонка стоража.

2. Старожка (у 2 знач.). Цётка Палашка была старажыхай строгай, не патурала свавольнікам. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сторожи́ха

1. (женщина-сторож) вартаўні́ца, -цы ж., разг. старо́жка, -кі ж.;

2. (жена сторожа) вартаўні́чыха, -хі ж., старажы́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)