старада́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. старада́ўны старада́ўная старада́ўнае старада́ўныя
Р. старада́ўнага старада́ўнай
старада́ўнае		 старада́ўнага старада́ўных
Д. старада́ўнаму старада́ўнай старада́ўнаму старада́ўным
В. старада́ўны (неадуш.)
старада́ўнага (адуш.)		 старада́ўную старада́ўнае старада́ўныя (неадуш.)
старада́ўных (адуш.)
Т. старада́ўным старада́ўнай
старада́ўнаю		 старада́ўным старада́ўнымі
М. старада́ўным старада́ўнай старада́ўным старада́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

hoary

[ˈhɔri]

adj.

1) сівы́ (ад ве́ку, ад шэ́рані)

2) стары́, да́ўні, старада́ўны

hoary rules — стары́я пра́вілы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

venerable

[ˈvenərəbəl]

adj.

1) го́дны паша́ны, глыбо́капаважа́ны; шано́ўны

2) старада́ўны, вяка́мі шанава́ны

venerable customs — стары́я, вяка́мі шанава́ныя звы́чаі

3) дасто́йны (ты́тул духо́ўнай асо́бы)

4) прападо́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ancient

[ˈeɪnʃənt]

1.

adj.

1) стараве́чны, старажы́тны

ancient history — старажы́тная гісто́рыя

ancient times — старада́ўнасьць f.

2) старада́ўны

an ancient temple — старада́ўная сьвяты́ня

3) ве́льмі стары́

an ancient city — ве́льмі старо́е ме́ста

4) старамо́дны

2.

n.

ве́льмі стары́ чалаве́к, галава́ ро́ду; заснава́льнік ро́ду

•

- the ancients

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)