стапі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стапі́н стапі́ны
Р. стапі́на стапі́наў
Д. стапі́ну стапі́нам
В. стапі́н стапі́ны
Т. стапі́нам стапі́намі
М. стапі́не стапі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стапі́н, -ну м., тех. стопи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стапі́н, ‑а, м.

Шнур, насычаны лёгкім на загаранне рэчывам, які ў піратэхніцы служыць для хуткай перадачы агню.

[Іт. stoppino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стопи́н техн. стапі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)