станіё́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. станіё́ль
Р. станіё́лю
Д. станіё́лю
В. станіё́ль
Т. станіё́лем
М. станіё́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

станіёль, -лю м. станио́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Станіёль 10/41

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

станіёль, ‑ю, м.

Тонкая металічная стужка або ліст са сплаву, аснову якога складаюць свінец, волава, алюміній.

[Ад лац. stannum — волава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станіёль м. тэх. Stanniól n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

станіёль

(ням. Stanniol, ад лац. stannum = волава)

тонкія металічныя лісты або стужкі са сплаву волава з свінцом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

станио́ль станіёль, -лю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tinfoil [ˈtɪnfɔɪl] n. алавя́ная фо́льга, станіёль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cynfolia

ж. станіёль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tin foil

фо́льга f., станіёль -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)