стані́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Жыхар станіцы, казак.

|| ж. стані́чніца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стані́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стані́чнік стані́чнікі
Р. стані́чніка стані́чнікаў
Д. стані́чніку стані́чнікам
В. стані́чніка стані́чнікаў
Т. стані́чнікам стані́чнікамі
М. стані́чніку стані́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стані́чнік м. стани́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стані́чнік, ‑а, м.

Жыхар станіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стани́чник стані́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)