станча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. станча́ю станча́ем
2-я ас. станча́еш станча́еце
3-я ас. станча́е станча́юць
Прошлы час
м. станча́ў станча́лі
ж. станча́ла
н. станча́ла
Загадны лад
2-я ас. станча́й станча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час станча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

станча́ць несов. (делать тонким) истонча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

станча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да станчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станчы́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; сто́нчаны; зак., што.

Зрабіць вельмі тонкім.

|| незак. станча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

истонча́ть​II несов. (делать тонким) станча́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

станча́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да станчыцца.

2. Зал. да станчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станчы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. станчу́ станчы́м
2-я ас. станчы́ш станчыце́
3-я ас. станчы́ць станча́ць
Прошлы час
м. станчы́ў станчы́лі
ж. станчы́ла
н. станчы́ла
Загадны лад
2-я ас. станчы́ станчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час станчы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

verjüngen

vt

1.

1) амало́джваць; абнаўля́ць

2) тэх. памянша́ць, скарача́ць; станча́ць, заву́жваць

in verjüngtem Máßstab — у паме́ншаным машта́бе

2.

(sich)

1) (па)маладзе́ць

2) зву́жвацца (угору)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)