стано́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стано́чніца стано́чніцы
Р. стано́чніцы стано́чніц
Д. стано́чніцы стано́чніцам
В. стано́чніцу стано́чніц
Т. стано́чніцай
стано́чніцаю		 стано́чніцамі
М. стано́чніцы стано́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стано́чніца ж. стано́чница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стано́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да станочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стано́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які працуе на станку (у 1 знач.).

|| ж. стано́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стано́чница стано́чніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)