стано́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які працуе на станку (у 1 знач.).

|| ж. стано́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стано́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стано́чнік стано́чнікі
Р. стано́чніка стано́чнікаў
Д. стано́чніку стано́чнікам
В. стано́чніка стано́чнікаў
Т. стано́чнікам стано́чнікамі
М. стано́чніку стано́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стано́чнік м. стано́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стано́чнік, ‑а, м.

Рабочы, які працуе на станку (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стано́чник стано́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стано́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да станочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

machinist [məˈʃi:nɪst] n.

1. стано́чнік

2. сле́сар-меха́нік

3. інжыне́р-машынабудаўні́к

4. машыні́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)