станкаві́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. станкаві́ст станкаві́сты
Р. станкаві́ста станкаві́стаў
Д. станкаві́сту станкаві́стам
В. станкаві́ста станкаві́стаў
Т. станкаві́стам станкаві́стамі
М. станкаві́сце станкаві́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

станкаві́ст м., жив. станкови́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

станкаві́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, спецыяліст, які займаецца станковым жывапісам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСТАПО́ВІЧ Аркадзь Антонавіч

(30.9.1896, Мінск — 21.9.1941),

бел. графік. Вучыўся ў Рысавальнай школе Т-ва заахвочвання мастацтваў у Петраградзе (1914—16) у І.Білібіна, А.Зберлінга, П.Навумава. У 1921—22 наведваў рысавальныя класы ў Харкаве. З 1929 у Мінску. Працаваў як станкавіст у жанры лірычнага пейзажа ў тэхніках акварэлі і тушы: «Зімовы надвячорак» і «Дворык» (1921), «Сакавік» (1923). Аўтар цыкла лінарытаў: «Зіма», «Вясковая вуліца», «Млын», «Царква» (усе 1920-я г). Афармляў кнігі і часопісы.

Н.М.Усава.

т. 2, с. 45

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)