Стамбу́л

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Стамбу́л
Р. Стамбу́ла
Д. Стамбу́лу
В. Стамбу́л
Т. Стамбу́лам
М. Стамбу́ле

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Стамбу́л г. Стамбу́л, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стамбул

т. 15, с. 142

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Стамбу́л м Ístanbúl n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Istanbul

[jɪstænˈbʊl]

г. Стамбу́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Константино́поль г., ист. Канстанціно́паль, -ля м.; см. Стамбу́л.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Канстанціно́паль м гіст гл Стамбул

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Stambuł ~u

м. г. Стамбул

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Стамбо́ль ‘гатунак табаку’ (Янк. 3.). Янкоўскі (там жа, 124) мяркуе, што назва можа быць звязана з назвай Стамбул. Няпэўна; але параўн. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

еўрапе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Еўропы. Еўрапейскія краіны. Еўрапейскі алень. □ Стамбул лічыцца адным са старэйшых еўрапейскіх гарадоў: ён быў заснаваны візантыйцамі дзве тысячы семсот гадоў назад. «Полымя». // Які адносіцца да народаў і дзяржаў Заходняй Еўропы. Еўрапейская культура. Еўрапейская прэса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)