сталі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сталі́чны сталі́чная сталі́чнае сталі́чныя
Р. сталі́чнага сталі́чнай
сталі́чнае		 сталі́чнага сталі́чных
Д. сталі́чнаму сталі́чнай сталі́чнаму сталі́чным
В. сталі́чны (неадуш.)
сталі́чнага (адуш.)		 сталі́чную сталі́чнае сталі́чныя (неадуш.)
сталі́чных (адуш.)
Т. сталі́чным сталі́чнай
сталі́чнаю		 сталі́чным сталі́чнымі
М. сталі́чным сталі́чнай сталі́чным сталі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сталі́чны столи́чный;

~ныя го́сці — столи́чные го́сти;

с. го́рад — столи́чный го́род

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сталіцы; які знаходзіцца ў сталіцы, належыць ёй. Сталічны жыхар. Сталічныя газеты. □ Гастролі вядомага сталічнага тэатра пачыналіся «Навальніцай» Астроўскага. Васілевіч. // Такі, як у сталіцы, уласцівы сталіцы і жыхарам, якія жывуць у ёй. Сталічныя моды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталі́чны háuptstädtisch, Háuptstadt-; gróßstädtisch;

сталі́чны жыха́р Éinwohner der Háuptstadt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сталі́ца, -ы, мн. -ы, -лі́ц, ж.

Галоўны горад дзяржавы, месцазнаходжанне ўрада і ўрадавых устаноў.

Мінск — с.

Беларусі.

|| прым. сталі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сталічны; стольны (уст., паэт.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

столи́чный сталі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́льный уст. сто́льны, сталі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stołeczny

сталічны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

háuptstädtisch

a сталі́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)