сталіро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сталіро́ўка
Р. сталіро́ўкі
Д. сталіро́ўцы
В. сталіро́ўку
Т. сталіро́ўкай
сталіро́ўкаю
М. сталіро́ўцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сталіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сталіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)