сталяры́ха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сталяры́ха |
сталяры́хі |
| Р. |
сталяры́хі |
сталяры́х |
| Д. |
сталяры́се |
сталяры́хам |
| В. |
сталяры́ху |
сталяры́х |
| Т. |
сталяры́хай
сталяры́хаю |
сталяры́хамі |
| М. |
сталяры́се |
сталяры́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сталяры́ха ж., разг. жена́ столяра́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сталяры́ха, ‑і, ДМ ‑рысе, ж.
Разм. Жонка сталяра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)