сталя́рня, -і, мн. -і, -рань, ж.

Сталярная майстэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сталя́рня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сталя́рня сталя́рні
Р. сталя́рні сталя́рань
сталя́рняў
Д. сталя́рні сталя́рням
В. сталя́рню сталя́рні
Т. сталя́рняй
сталя́рняю		 сталя́рнямі
М. сталя́рні сталя́рнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сталя́рня ж. столя́рная, столя́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталя́рня, ‑і, ж.

Разм. Сталярная майстэрпя. Індустрыяй на сяле .. [Рудакоўскі] на поўным сур’ёзе лічыў кузні, сталярні, рымарні, а тых, хто ў іх працуе, вясковым пралетарыятам. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталя́рня ж спец Tíschlerwerkstatt f -, -stätten, Tischleréi f -, -en, Schréineréi f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сталя́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

1. Сталярныя вырабы.

2. Рамяство сталяра.

3. Сталярня.

Працаваць у сталярцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

столя́рная сущ. сталя́рня, -ні ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stolarnia

ж. сталярня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мастерска́я сущ. майстэ́рня, -ні ж.;

столя́рная мастерска́я сталя́рня;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Tischleréi

f -, -en сталя́рня

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)