сталю́гавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сталю́гавы сталю́гавая сталю́гавае сталю́гавыя
Р. сталю́гавага сталю́гавай
сталю́гавае		 сталю́гавага сталю́гавых
Д. сталю́гаваму сталю́гавай сталю́гаваму сталю́гавым
В. сталю́гавы сталю́гавую сталю́гавае сталю́гавыя
сталю́гавых
Т. сталю́гавым сталю́гавай
сталю́гаваю		 сталю́гавым сталю́гавымі
М. сталю́гавым сталю́гавай сталю́гавым сталю́гавых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сталю́га, -і, ДМ -лю́зе, мн. -і, -лю́г, ж.

1. Прыстасаванне для распілоўкі бярвён на дошкі.

2. Сталярны варштат.

Зрабіць новую сталюгу.

|| прым. сталю́гавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)