ста́лкер
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ста́лкер |
ста́лкеры |
| Р. |
ста́лкера |
ста́лкераў |
| Д. |
ста́лкеру |
ста́лкерам |
| В. |
ста́лкера |
ста́лкераў |
| Т. |
ста́лкерам |
ста́лкерамі |
| М. |
ста́лкеру |
ста́лкерах |
Крыніцы:
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ста́лкер
(англ. stalker, ад stalk = падкрадвацца)
1) першапраходзец, першаадкрывальнік (звычайна ў небяспечных для жыцця месцах);
2) той, хто рызыкуе жыццём, падвяргае яго вялікай небяспецы для дасягнення якой-н. мэты.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)