сталакты́тавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сталакты́тавы |
сталакты́тавая |
сталакты́тавае |
сталакты́тавыя |
| Р. |
сталакты́тавага |
сталакты́тавай
сталакты́тавае |
сталакты́тавага |
сталакты́тавых |
| Д. |
сталакты́таваму |
сталакты́тавай |
сталакты́таваму |
сталакты́тавым |
| В. |
сталакты́тавы (неадуш.)
сталакты́тавага (адуш.) |
сталакты́тавую |
сталакты́тавае |
сталакты́тавыя (неадуш.)
сталакты́тавых (адуш.) |
| Т. |
сталакты́тавым |
сталакты́тавай
сталакты́таваю |
сталакты́тавым |
сталакты́тавымі |
| М. |
сталакты́тавым |
сталакты́тавай |
сталакты́тавым |
сталакты́тавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сталакты́тавы сталакти́товый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сталакты́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сталактыта, з’яўляецца сталактытам. Сталактытавыя ўтварэнні. // Са сталактытамі. Сталактытавая пячора.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сталакты́т, -а, М -ты́це, мн. -ы, -аў, м.
Вапняковае ўтварэнне на столі і сценах пячор у выглядзе ледзяша, якое ўзнікае ад прасочвання і выпарэння вады, насычанай кальцыем і вуглякіслым газам.
|| прым. сталакты́тавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сталакти́товый сталакты́тавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)