стака́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стака́нны |
стака́нная |
стака́ннае |
стака́нныя |
| Р. |
стака́ннага |
стака́ннай
стака́ннае |
стака́ннага |
стака́нных |
| Д. |
стака́ннаму |
стака́ннай |
стака́ннаму |
стака́нным |
| В. |
стака́нны (неадуш.)
стака́ннага (адуш.) |
стака́нную |
стака́ннае |
стака́нныя (неадуш.)
стака́нных (адуш.) |
| Т. |
стака́нным |
стака́ннай
стака́ннаю |
стака́нным |
стака́ннымі |
| М. |
стака́нным |
стака́ннай |
стака́нным |
стака́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стака́нны воен., тех. стака́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стака́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. Гільза артылерыйскага снарада.
2. Назва дэталей рознага прызначэння, якія маюць цыліндрычную форму.
|| прым. стака́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стака́нный
1. шкля́начны;
2. стака́нны; см. стака́н.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)