стажо́к гл. стог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стажо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стажо́к стажкі́
Р. стажка́ стажко́ў
Д. стажку́ стажка́м
В. стажо́к стажкі́
Т. стажко́м стажка́мі
М. стажку́ стажка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стажо́к, -жка́ м.

1. уменьш.-ласк. стожо́к;

2. (кучка сложенных вместе предметов) го́рка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стажо́к, ‑жка, м.

1. Памянш. да стог. Журдовіч выйшаў за сядзібныя будынкі, трымаючы кірунак на гароды. Каля самага прыгумення пачуў, як нехта шастае саломай, скубучы яе са стажка. Дуброўскі.

2. перан. Вялікая колькасць, кучка складзеных разам прадметаў. Само свята пачынаецца, вядома, не тады, як убачыш на стале стажок бліноў, латушку смятаны і чарку-другую гарэлкі. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стог, -а, мн. стагі́, стаго́ў, м.

Вялікая капа сена, саломы, высокая і акруглая.

|| памянш. стажо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.

|| прым. стагавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няйна́чай.

1. прысл. Напэўна, менавіта.

Н. сёння павінен прыехаць сын.

2. у знач. пабочн. сл. Хутчэй за ўсё, відавочна.

Н., пастушкі спалілі стажок сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hayrick

[ˈheɪrɪk]

n.

стог се́на, стажо́к -ка́ m., dim.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ненаўмы́сля, прысл.

Разм. Тое, што і ненаўмысна. — Я ненаўмысля, татачка, спаліў стажок! — сказаў Цімошка і горка заплакаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Накастры́чыць ’накласці абы-як, многа’ (слонім., Жыв. сл.). Магчыма, да касцёр ’града ці стажок дроў’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жэ́дзень ’невялікі стажок сена, саломы’ (Сл. паўн.-зах.). Верагодна, з польск. (*rzedzień? ад rzadki ’рэдкі’ ці *rzędzień? ад rząd ’рад’). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)