Ста́вішча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ста́вішча
Р. Ста́вішча
Д. Ста́вішчу
В. Ста́вішча
Т. Ста́вішчам
М. Ста́вішчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ста́вішча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ста́вішча ста́вішчы
Р. ста́вішча ста́вішч
ста́вішчаў
Д. ста́вішчу ста́вішчам
В. ста́вішча ста́вішчы
Т. ста́вішчам ста́вішчамі
М. ста́вішчы ста́вішчах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ста́вішча, ‑а, н.

Месца, дзе была плаціна або запруда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́вішча н. Éindämmungsstelle f -, -n; Tálsperre f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ста́вішча Месца на рэчцы, дзе была плаціна або млын (Нас.); зручнае месца для пабудовы заставы і млына (Нас. АУ). Тое ж ста́ўнішча (Кір.), стаў (Паст.).

□ в. Ста́ўнішча Кір.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)