ставо́к, стаўка́, мн. стаўкі́, стаўко́ў, м.

Невялікая сажалка.

|| прым. стаўко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ставо́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ставо́к
Р. Стаўка́
Д. Стаўку́
В. Ставо́к
Т. Стаўко́м
М. Стаўку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ставо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ставо́к стаўкі́
Р. стаўка́ стаўко́ў
Д. стаўку́ стаўка́м
В. ставо́к стаўкі́
Т. стаўко́м стаўка́мі
М. стаўку́ стаўка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ставо́к (род. стаўка́) м. (небольшой пруд) ставо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ставо́к, стаўка́, м.

Невялікая сажалка, запруда. За вадакачкай у стаўку Крычаць, куляючыся, качкі. Калачынскі. [Белаколас:] — Вада?.. у нас цэлая сетка штучных стаўкоў, азяркоў, прыручаных крыніц, сабраных у адно рачулак і ручаінак. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ставок,

возера ў Браслаўскім р-не.

т. 15, с. 126

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ставок,

вёска ў Пінскім р-не.

т. 15, с. 126

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ставо́к м Teich m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ставо́к

1. Азярцо, сажалка, штучнае возера; запруда; млын (БРС). Тое ж ста́вік (Стаўбц.), стаў (БРС).

2. Запруджаная нізіна, дзе гадуюць рыбу (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

стаўко́вы гл. ставок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)