ссы́льная

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. ссы́льная ссы́льныя
Р. ссы́льнай ссы́льных
Д. ссы́льнай ссы́льным
В. ссы́льную ссы́льных
Т. ссы́льнай
ссы́льнаю		 ссы́льнымі
М. ссы́льнай ссы́льных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ссы́льная сущ. ссы́льная

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ссы́льны, -ая, -ае.

1. гл. саслаць.

2. ссы́льны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.; ссы́льная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Чалавек, які знаходзіцца ў ссылцы, на пасяленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ссы́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ссы́льны ссы́льная ссы́льнае ссы́льныя
Р. ссы́льнага ссы́льнай
ссы́льнае		 ссы́льнага ссы́льных
Д. ссы́льнаму ссы́льнай ссы́льнаму ссы́льным
В. ссы́льны (неадуш.)
ссы́льнага (адуш.)		 ссы́льную ссы́льнае ссы́льныя (неадуш.)
ссы́льных (адуш.)
Т. ссы́льным ссы́льнай
ссы́льнаю		 ссы́льным ссы́льнымі
М. ссы́льным ссы́льнай ссы́льным ссы́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ссы́льны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў ссылцы. Ссыльнае насельніцтва. □ [Рыгор Васільевіч:] — Спытаў у стрэчнага селяніна, дзе жыве ссыльны Ульянаў. П. Ткачоў. / у знач. наз. ссы́льны, ‑ага, м.; ссы́льная, ‑ай, ж. З Краснаярска адыходзіў параход, Штурхаўся, спяшаўся з клункамі народ. І з усмешкай з’едлівай жандар Ссыльным шчасця і дабра жадаў. Шушкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)