ссушы́ць, ссушу́, ссу́шыш, ссу́шыць; ссу́шаны; зак.

1. каго-што. Зрабіць сухім; высушыць.

Вятры ссушылі збажыну.

С. яблыкі (насушыць).

2. перан., каго (што). Знясіліць, давесці да крайняй схуднеласці.

Каханне ссушыла дзяўчыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ссушы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ссушу́ ссу́шым
2-я ас. ссу́шыш ссу́шыце
3-я ас. ссу́шыць ссу́шаць
Прошлы час
м. ссушы́ў ссушы́лі
ж. ссушы́ла
н. ссушы́ла
Загадны лад
2-я ас. ссушы́ ссушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ссушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ссушы́ць сов.

1. прям., перен. вы́сушить;

2. (всё) иссуши́ть, пересуши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ссушы́ць, ссушу, ссушыш, ссушыць; зак., каго-што.

1. Зрабіць сухім, пазбавіўшы вільгаці; высушыць. Вятры ссушылі глебу. // Насушыць, поўнасцю выкарыстаць на сушку. Ссушыць усе яблыкі.

2. перан. Змучыць, знясіліць, давесці да крайняй схуднеласці. [Паўлінка:] А калі ж я ў матулькі жыла, Як вішанька ў садочку цвіла, Дасталася злому духу — мужыку, Ссушыў мяне, як ліпінку, у духу. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссушы́ць

1. (áus)trócknen vt; dörren vt;

2. перан. (пра чалавека) verzéhren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ссу́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ссушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссу́шаны

1. прям., перен. вы́сушенный;

2. иссу́шенный, пересу́шенный;

1, 2 см. ссушы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́сушыць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак.

1. што. Зрабіць сухім; прасушыць. Высушыць бялізну. □ Веснавое сонца высушыла глеісты пясок, і ўздоўж дарогі сцяной стаіць густы пыл. Хведаровіч. Была другая палова кастрычніка, і ранішнія замаразкі высушылі гарадскія вуліцы. Шахавец.

2. што. Асушыць. Узяў усемагутны час усё-такі сваё: загаіў рану ў сэрцы, высушыў слёзы. Васілевіч.

3. перан.; каго. Зрабіць худым; ссушыць. Гады не высушылі і не сагнулі .. дзябёлую постаць [Шаблюка]. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)