ссука́ць гл. сукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ссука́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ссука́ю
ссучу́		 ссука́ем
ссу́чам
2-я ас. ссука́еш
ссу́чаш		 ссука́еце
ссу́чаце
3-я ас. ссука́е
ссу́ча		 ссука́юць
ссу́чуць
Прошлы час
м. ссука́ў ссука́лі
ж. ссука́ла
н. ссука́ла
Загадны лад
2-я ас. ссука́й
ссучы́		 ссука́йце
ссучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ссука́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ссука́ць сов. ссучи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ссука́ць, ссучу, ссучаш, ссуча; зак., што.

1. Звіць, скруціць некалькі нітак у адну.

2. Зрабіць, падрыхтаваць што‑н. суканнем. Насвістваючы «Трансвааль, Трансвааль», выкраіў [Амелька] па шаблону халявы і перады, ссукаў і навашчыў дратву. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссука́ць zusámmendrehen vt, zusámmenzwirnen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сука́ць, сучу́, су́чаш, су́ча; су́каны; незак., што.

1. Звіваць некалькі нітак у адну.

С. дратву.

2. чым. Перабіраць, матляць нагамі (пра малых дзяцей).

Хлопчык суча ножкамі.

|| зак. ссука́ць, ссучу́, ссу́чаш, ссу́ча; ссу́каны (да 1 знач.).

|| наз. сука́нне, -я, н.

|| прым. сука́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Сукальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пассу́кваць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Ссукаць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ссучи́ть сов. ссука́ць, мног. пассу́кваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑сучу, ‑сучаш, ‑суча; зак., што.

1. Ссукаць нанава, іначай.

2. Ссукаць, пасукаць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ссукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)