ссе́лены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ссе́лены |
ссе́леная |
ссе́ленае |
ссе́леныя |
| Р. |
ссе́ленага |
ссе́ленай ссе́ленае |
ссе́ленага |
ссе́леных |
| Д. |
ссе́ленаму |
ссе́ленай |
ссе́ленаму |
ссе́леным |
| В. |
ссе́лены (неадуш.) ссе́ленага (адуш.) |
ссе́леную |
ссе́ленае |
ссе́леныя (неадуш.) ссе́леных (адуш.) |
| Т. |
ссе́леным |
ссе́ленай ссе́ленаю |
ссе́леным |
ссе́ленымі |
| М. |
ссе́леным |
ссе́ленай |
ссе́леным |
ссе́леных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ссе́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ссе́лены |
ссе́леная |
ссе́ленае |
ссе́леныя |
| Р. |
ссе́ленага |
ссе́ленай ссе́ленае |
ссе́ленага |
ссе́леных |
| Д. |
ссе́ленаму |
ссе́ленай |
ссе́ленаму |
ссе́леным |
| В. |
ссе́лены (неадуш.) ссе́ленага (адуш.) |
ссе́леную |
ссе́ленае |
ссе́леныя (неадуш.) ссе́леных (адуш.) |
| Т. |
ссе́леным |
ссе́ленай ссе́ленаю |
ссе́леным |
ссе́ленымі |
| М. |
ссе́леным |
ссе́ленай |
ссе́леным |
ссе́леных |
Кароткая форма: ссе́лена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ссе́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ссяліць.
2. у знач. прым. Пераселены з ранейшага месца; далучаны да іншых. Вуліца вырасла за адзін год, са сселеных хутароў, — дальніх, лясных і блізкіх, палявых, — але сядзіба Драбка засталася некранутай. Навуменка.
3. у знач. наз. ссе́леныя, ‑ых. Тыя, каго ссялілі з розных месц у адно. З узгорка адкрывалася другая палова вёскі — старадаўніна, вакол якой будаваліся сселеныя з хутароў. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ссялі́ць, ссялю́, ссе́ліш, ссе́ліць; ссе́лены; зак., каго-што.
Перасяліць з розных мясцін у адно.
С. хутары ў вёску.
|| незак. ссяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| звар. ссялі́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., ссе́ліцца; незак. ссяля́цца, -я́ецца.
|| наз. ссяле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)