сп’яне́лы, -ая, -ае (разм.).

Які ап’янеў, сп’янеў.

Нехта сп’янелым голасам спяваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сп’яне́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сп’яне́лы сп’яне́лая сп’яне́лае сп’яне́лыя
Р. сп’яне́лага сп’яне́лай
сп’яне́лае		 сп’яне́лага сп’яне́лых
Д. сп’яне́ламу сп’яне́лай сп’яне́ламу сп’яне́лым
В. сп’яне́лы (неадуш.)
сп’яне́лага (адуш.)		 сп’яне́лую сп’яне́лае сп’яне́лыя (неадуш.)
сп’яне́лых (адуш.)
Т. сп’яне́лым сп’яне́лай
сп’яне́лаю		 сп’яне́лым сп’яне́лымі
М. сп’яне́лым сп’яне́лай сп’яне́лым сп’яне́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сп’яне́лы опьяне́лый, опьяне́вший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сп’яне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які сп’янеў, ап’янеў. Сп’янелы, [Міканор] не адразу ўстаў і тады, калі маці, якая ўнесла з сенцаў халадзец, сказала, што на вуліцы нейкія крыкі. Мележ. // Уласцівы такому чалавеку. Нехта сп’янелым голасам спяваў. Савіцкі. // Які прыйшоў у стан, падобны да стану ап’янелага чалавека (ад пахаў, стомленасці і пад.). Сп’янелы ад ляснога паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)