спі́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спі́ты спі́тая спі́тае спі́тыя
Р. спі́тага спі́тай
спі́тае		 спі́тага спі́тых
Д. спі́таму спі́тай спі́таму спі́тым
В. спі́ты (неадуш.)
спі́тага (адуш.)		 спі́тую спі́тае спі́тыя (неадуш.)
спі́тых (адуш.)
Т. спі́тым спі́тай
спі́таю		 спі́тым спі́тымі
М. спі́тым спі́тай спі́тым спі́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спі́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спі́ты спі́тая спі́тае спі́тыя
Р. спі́тага спі́тай
спі́тае		 спі́тага спі́тых
Д. спі́таму спі́тай спі́таму спі́тым
В. спі́ты (неадуш.)
спі́тага (адуш.)		 спі́тую спі́тае спі́тыя (неадуш.)
спі́тых (адуш.)
Т. спі́тым спі́тай
спі́таю		 спі́тым спі́тымі
М. спі́тым спі́тай спі́тым спі́тых

Кароткая форма: спі́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спі́ты разг.

1. (отпитый сверху) спи́тый;

2. (измождённый) испито́й;

с. твар — испи́тое лицо́;

3. спито́й;

с. чай — спито́й чай

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спито́й разг. спі́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przepity

спіты;

głos przepity — спіты голас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)