спі́ткі, -аў (разм.).

Недапітыя рэшткі чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спі́ткі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. спі́ткі
Р. спі́ткаў
Д. спі́ткам
В. спі́ткі
Т. спі́ткамі
М. спі́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спі́ткі, -каў ед. нет, разг. опи́вки;

◊ с.-з’е́дкі — оста́тки (еды́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спі́ткі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Недапітыя рэшткі чаго‑н.

•••

Спіткі-з’едкі — рэшткі яды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опи́вки разг. недапі́ткі, -каў ед. нет, спі́ткі, -каў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)