спіртаме́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спіртаме́р спіртаме́ры
Р. спіртаме́ра спіртаме́раў
Д. спіртаме́ру спіртаме́рам
В. спіртаме́р спіртаме́ры
Т. спіртаме́рам спіртаме́рамі
М. спіртаме́ры спіртаме́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спіртаме́р м. спиртоме́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спіртаме́р, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння моцнасці спіртавых раствораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спіртамер

т. 15, с. 115

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спиртоме́р спіртаме́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

alkoholomierz

м. спіртамер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)